Dinsdag 31 januari, Sliedrecht. Iets met golven….

Daar gingen we; op naar Sliedrecht, om aan te treden tegen Dames 6. We hadden goede zin en nog betere hoop voor de uitslag, want we hadden in de thuiswedstrijd tegen dit team een set gepakt en onze coach had geregistreerd dat die wedstrijd ruimte had gelaten voor verbetering. Dus daar gingen we voor!

De eerste set begonnen we direct met een voorsprong doordat er scherp geserveerd werd.  
….en daarmee hebben we ook meteen alle hoogtepunten van de set benoemd. Na die eerste voorsprong vergaten we hoe we moeten passen en liep onze spelverdeler zich de benen onder haar lijf vandaan om te proberen de schade nog een beetje te beperken. Dit mocht helaas niet baten en de set werd afgesloten met de treurige eindstand van 25-11.
Dit was overigens ook de uitslag van de laatste set van de thuiswedstrijd. De ruimte voor verbetering was daarmee een zeer dringende opdracht geworden.

Set 2: Hallo ander vaatje! Waar we de eerste set nogal reactief waren en overrompeld werden door de aanvalskracht van de tegenstander, gingen we in deze set zelf ook volle bak aan de slag. We speelden lange rally’s, die ook meer dan eens in het voordeel van Vedo werden beslist. We gingen dusdanig gelijk op, dat beide coaches hun toevlucht zochten in time-outs. Helaas vond Sliedrecht in de laatste fase van deze set nog een volgende versnelling en wonnen zij deze set met 25-21.

Ons hele team was nu wakker en we hadden ontzettend veel zin om de derde set naar ons toe te trekken. Ook nu gingen we weer goed van start en het ging erg gelijk op. Beide teams keken afwisselend tegen een voorsprong aan. Dit keer werden zelfs álle beschikbare time-outs ingezet door de coaches. Bij de laatste time-out werden wij door onze coach vergeleken met een golfslagbad. We waren als flinke golven, die daarna ook een diep dal achter zich aan trokken. De hoogte van de golf was prima, maar de nasleep zou wat korter mogen. Helaas konden we na deze time-out niet nóg een golf maken en verloren we deze set opnieuw met 25-21.

Oké… dan dus ècht maar een omgekeerde uitvoering van de thuiswedstrijd: Daar wonnen we de eerste set en verloren we de laatste met 25-11. Nu hadden we de eerste set met die uitslag verloren en gingen we dus de laatste set winnen. We trokken onze surfborden uit de kast en stelden ons op voor een knallende eindstrijd.  
Dat liep helaas iets anders dan gepland. De hoogte van de golven werd beduidend minder, en helaas werd de nasleep van elke golf niet bepaald korter. Sliedrecht bleef er lekker op los beuken in de aanval en wij hadden eigenlijk geen passend antwoord meer. Ons golfslagbad werd een kalme, rimpelloze vijver…. En zo verdronken wij die laatste set… met 25-14 op het scorebord.

Uiteraard had ook deze wedstrijd meerdere memorabele momenten in ‘klungel-opzicht’, maar de eervolle vermelding is deze keer voor de kin van Carmen. Die heeft meerdere keren in de weg gezeten, en heeft zelfs een keer mee verdedigd! Carmen is daarmee dus onze klungel van het moment.  
‘-van de week’ kunnen we niet zeggen, aangezien we komende zaterdag alweer mogen aantreden voor onze volgende partij. We mogen aan de slag tegen een directe concurrent, dus de punten tellen min of meer dubbel. We gaan ervoor!