Vedo '70 vs. Move4U/MVC D1
Zoals inmiddels bijna gebruikelijk is, begonnen we de wedstrijdvoorbereiding met een lekker stukje taart. Deze keer werd er getrakteerd door Jantine, vanwege het missen van 3 trainingen/wedstrijden. Dit betekende dat ook de strafsokken gedragen moesten worden tijdens de wedstrijd. Aangezien Iris vorige wedstrijd de sokken aan had gemoeten, maar dit was vergeten, verscheen ook zij met gekleurde sokken. Ten slotte moest ook Barbara hieraan geloven, want zij heeft inmiddels al 4 trainingen/wedstrijden gemist. Aan de fleurigheid van de onderbenen, kon het vandaag dus zeker niet liggen!
In de zaal stond de verwarming op standje tropisch zwemparadijs. Mogelijk steeg de hitte ons hierdoor zo naar het hoofd, dat we niet goed in ons spel kwamen. Er werden veel servicefouten gemaakt en ook de pass ging niet goed. De eerste time-out werd aangevraagd toen we 6-10 achter stonden en bij 7-13 volgde weer een time-out. Ondanks de strenge toespraken van Annemiek, bleef de set rommelig verlopen. We konden niet voldoende terugkomen en verloren daardoor met 20-25.
De tweede set begonnen we met een hele andere energie. Mede dankzij een aantal mooie service series pakten we meteen een voorsprong. Af en toe liep Move4U weer in, maar we bleven ervoor gaan en konden zo de winst in de wacht slepen. We wonnen deze set met 25-15.
In de derde set zakte het spel helaas weer in. De service en de pass werden weer minder stabiel en de mondhoeken zakten naar beneden. Onder het motto "Lelijke punten tellen net zo zwaar!" lukte het ons nog wel om tegen het einde van de set weer wat in te lopen, maar helaas won Move4U de set met 15-25.
We waren erop gebrand om er een vijfde set uit te slepen. Helaas begonnen we toch meteen weer met een achterstand. We hadden grote moeite met de pass van één van de speelsters van Move4U, waardoor we veel punten misliepen. Pas tegen het einde van de set kwam de vechtlust weer terug. Toen was het echter al te laat. We verloren de set weer met 15-25.
Voor ons gevoel hebben we vandaag echt onder ons niveau gepresteerd, maar we hebben aan het einde wel laten zien dat we ons kunnen herpakken. Deze stijgende lijn zetten we door tijdens onze volgende wedstrijd tegen Sliedrecht Sport DS 6 op 31 januari.
Uiteraard werd ook de Klungel weer uitgereikt. De voorgaande Klungel, Ranka, was de Klungel in eerste instantie vergeten. Ze is onze grote vriend snel gaan halen, zodat hij toch bij de wedstrijd kon zijn (en zodat ze 'm niet nog een week hoefde te verzorgen). Na de wedstrijd werd de Klungel uitgereikt aan Joyce, omdat ze na de vorige wedstrijd "3-1 verloren ??" naar haar vriend appte, omdat ze het niet gewend is dat we winnen.
